De cultuurraad van Zwijndrecht werd op 30 juni uitgenodigd om dringend advies te verlenen over een straatnaam voor de nieuwe straat tussen de Oude Gentweg en de Antwerpsesteenweg.
De cultuurraad kon niet onmiddellijk een geschikte naam vinden in de toponymie van Burcht. We keren daarom terug naar een afgewezen voorstel om het pad naast de Schelde een naam te geven. De cultuurraad had toen de naam ‘Godelieve Moenssenspad’ voorgesteld.
Godelieve Moenssens is bij de oudere generatie een begrip. Deze schrijfster en dichteres kende een bewogen leven en overleed op jonge leeftijd.
Godelieve Moenssens werd geboren op 9 juni 1939 in Antwerpen. Ze groeide op in Burcht bij familieleden in de Dorpstraat. Haar vader Albert vocht voor de Duitsers aan het oostfront en werd na de oorlog daarvoor veroordeeld. Ze vond werk als kantoorbediende en huwde in juni 1960 met haar jeugdliefde. Ze kwamen in Burcht wonen.
Toen reeds was ze af en toe onverklaarbaar ziek. Ondanks haar ziekte, die men eerst niet kon diagnosticeren, werd ze zwanger en beviel ze van een zoontje Leo op 19 maart 1961.
Kort na de bevalling werd ze nog zieker en kon men eindelijk een diagnose stellen. Ze leed aan een ernstige spierziekte: myasthenia gravis. Ze geraakte helemaal verlamd en verbleef tot haar vroege dood, in een ijzeren long om de ademhaling te ondersteunen. Uiteindelijk kon ze enkel via het knipperen van de oogleden communiceren met de buitenwereld.
Haar man verliet haar, maar Leo bleef haar bezoeken. Kamer 18 van het Antwerpse Stuyvenbergziekenhuis werd het centrum van haar wereld. Ze kreeg post van andere gehandicapten en ‘schreef’ hen terug, bemoedigde hen en spoorde hen aan om niet op te geven.
Er ontstonden gedichten en sprookjes die ze dicteerde door het knipperen van de ogen bij het opzeggen van het alfabet. Zo ontstond een zeer merkwaardig en gewaardeerd oeuvre. Waarschijnlijk enig in de wereld.
1967: Sprookjes
1968: Bloesems (gedichten)
Postuum verschenen
1969: Sprookjes 2
1970: Uit mijn witte stad (gedichten)
1983: Avondzwijgen (gedichten)
1984: Een wit woord
Daarnaast publiceerde ze ook in verschillende tijdschriften.
Op 28 december 1968 overleed ze op 29-jarige leeftijd en werd begraven op het Burchtse kerkhof met een grafzerk die verwijst naar de illustraties uit haar boeken.
In 1986 werd een opvanghuis voor andersvalide volwassenen naar haar genoemd in Dilsen-Stokkem en kreeg de aanpalende straat haar naam. Ondertussen werd dit omgebouwd tot een woonzorgcentrum.
Godelieve Moenssens is met haar sprookjes nog steeds voor velen een voorbeeld van een onvoorstelbare wil om te leven en vreugde te scheppen.
Het decreet 29 november 2002 houdende wijziging van het decreet van 28 januari 1977 tot bescherming van de namen van de openbare wegen en pleinen, B.S. 17 december 2002 bepaalt dat de gemeenteraad bevoegd is voor het toekennen of wijzigen van nieuwe namen aan openbare wegen en pleinen.
Het college stemt principieel in met de voorgestelde straatnaam (Godelieve Moenssensstraat) en agendeert dit punt ter goedkeuring op de gemeenteraad van augustus 2022.