Gezien de onduidelijkheid rond de mogelijke pacht bleef duren heeft de gemeente de heer Vereecken gedagvaard, waarbij de Vrederechter een uitspraak deed op 20 december 2022 (zie vonnis in bijlage). Deze uitspraak is ongunstig voor de gemeente: haar eis werd afgewezen en het bewijs van pacht zou zijn aangetoond. Concreet:
Dit vonnis stelt de gemeente voor problemen. Immers de gemeente kan deze pacht niet zomaar beëindigen met het doel de gronden te bebossen ter uitbreiding van het Vlietbos. De subsidiëring komt daardoor in het gedrang.
Er doen zich bijgevolg verschillende mogelijkheden voor:
Hierbij gaan we in op de verschillende opties.
De gemeente aanvaardt het vonnis en de pacht loopt gewoon door.
Wat betekent dat de gronden niet kunnen bebost worden, en dat de subsidies vervallen. Aangezien de percelen vervuild zijn met PFAS en vermoedelijk moeten gesaneerd worden, zal de heer Vereecken ze in de toekomst ook niet meer kunnen gebruiken, wat niet betekent dat er een einde komt aan de pacht. In principe loopt de pacht gewoon door, tenzij er wordt beslist dat de pacht wordt beëindigd op kosten van 3M en of de gemeente – voor zover de heer Vereecken akkoord zou gaan met de pachtvergoeding.
De gemeente aanvaardt het vonnis en gaat in overleg met de heer Vereecken ten einde te pogen om de pacht minnelijk te beëindigen.
De syntheseconclusie van de advocaat van de gemeente toont duidelijk aan dat er voldoende argumenten zijn die pleiten tegen het bestaan van een pacht. Onder meer omdat de heer Vereecken – in tegenstelling tot wat er in het vonnis staat – onvoldoende bewijsmiddelen levert. Niet alleen ontbreken er betalingsbewijzen voor verschillende jaren, maar het is ook zeer de vraag of hij die grond zelf exploiteert, of hij wel degelijk landbouwer is als hoofdberoep, ... Bij deze optie gaat de gemeente bijgevolg iemand ter wille zijn die niet ter goeder trouw is. Bovendien zou de gemeente een pachtvergoeding gaan betalen, daar waar misschien 3M dat gaat doen zoals in optie 1, immers de heer Vereecken moet die grond mogelijk och verlaten in functie van sanering.
Beroep aantekenen tegen het vonnis van de Vrederechter, en tevens de verkoper hierin betrekken met het oog op schadevergoeding
De gemeente zou in beroep kunnen gaan bij de Rechtbank van 1ste aanleg, waarbij de verkoper daarin wordt betrokken, met vraag voor hetzij schadevergoeding, hetzij ontbinding van de verkoop wegens het verstrekken van onjuiste informatie. Probleem is dat de verkopende partij bestaat uit 11 onverdeelde eigenaars waarvan 2 in het buitenland verblijven. Procedureel zou dit een bijzonder complexe zaak worden, vandaar dat we voorstellen deze optie niet te volgen en de verkopers er buiten te laten.
Beroep aantekenen tegen het vonnis van de Vrederechter, en de verkoper hierin niet meer betrekken.
In dat geval gaat de gemeente in beroep tegen het vonnis van de Vrederechter, zonder de oorspronkelijke eigenaars daarin te betrekken. Deze piste lijkt ons het meest aangewezen, immers het vonnis van de Vrederechter vertoont op zijn minst lacunes, bewust wordt er geen rekening gehouden met argumenten die door de advocaat van de gemeente worden aangehaald. Zoals blijkt uit de synthese conclusies zijn er afdoende argumenten en bewijzen dat er hier geen sprake van pacht is. Zoals de advocaat van de gemeente meedeelt in een mailbericht van 10 januari 2023 bestaat er redelijke kans dat in beroep de redenering van de gemeente wel wordt gevolgd. Vandaar ook het voorstel om in beroep te gaan. Dat beroep moet plaatsvinden binnen één maand na betekening van het vonnis bij deurwaardersexploot. De bedragen die de heer Vereecken aan de gemeente moet storten ingevolge dit vonnis, worden bij voorkeur terug gestort door de gemeente aan de heer Vereecken – indien de gemeente zou beslissen om in beroep te gaan. Immers, het behouden van die bedragen impliceert dat de gemeente de pacht zou aanvaarden en dat is in tegenstrijd met het in beroep gaan tegen het vonnis van de Vrederechter.
Indien de gemeente in beroep gaat bestaat de kans dat de heer Vereecken een tegenvordering instelt omdat zijn voorkooprecht niet werd gerespecteerd.
Immers als vermeende pachter had hem door de verkoper een voorkooprecht moeten zijn aangeboden.
Anderzijds heeft hij voor de Vrederechter ook met geen woord gerept over het voorkooprecht, bijgevolg is het niet zeker dat hij dat in beroep wel zou vermelden.
Maar onmogelijk is dat niet omdat hij tot op heden geen bijstand had van een advocaat, die ingeval van beroep het argument van het voorkooprecht waarschijnlijk wel zou inroepen.
Tenslotte dient meegedeeld dat een procedure in beroep minimaal 1 tot 1,5 jaar in beslag neemt.
Het college is akkoord om beroep aan te tekenen tegen het vonnis van de Vrederechter van het 5e kanton Antwerpen dd. 20 december 2022 met kenmerk 21A6158/5, zonder de verkopende partij daarin te betrekken.